รักไม่รับจ้าง – ตอนที่ 26

นนท์

ถึงแม้ผมจะคุ้นเคยกับคอนโดของไอ้ตู้เย็นแล้ว แต่พอมันไม่อยู่ ห้องนี้ดูเหมือนจะใหญ่เกินไปสำหรับอยู่คนเดียว ผมเกิดอาการคิดถึงมันขึ้นมา เกิดความรู้สึกเหงาขึ้นมา ทั้งที่แต่ก่อนอยู่ตามลำพังมาได้ตลอด

พอห่างจากผม ไม่รู้ว่าไอ้ตู้เย็นจะรู้สึกเหงาและคิดถึงแบบเดียวกันหรือเปล่า อยู่ห้องก็ไม่มีอะไรให้ทำ วันนี้ผมเลยจะออกไปขี่รถรับส่งอาหารไวกว่าปกติละกัน ขณะกำลังจะลุกไปเตรียมตัว มือถือก็เด้งแจ้งเตือนข้อความใหม่ขึ้นมา

ตู้เย็น

ถึงบ้านแล้ว

มาถึงปุ๊บ ป๊าก็ใช้กูเฝ้าร้านเลย

เซ็งชิบหาย (¬､¬)

ไอ้ตู้เย็นส่งภาพเซลฟี่นั่งหลังโต๊ะไม้สำหรับคิดเงินมาให้ผมดู หน้ามันเบื่อโลกกว่าปกติ

นนท์

เป็นเด็กดีนะ กลับมาจะเลี้ยงขนม

อยู่โน่นอย่าลืมคิดถึงกูนะ

ตู้เย็น

ตอนนี้คิดถึงมึงจะแย่

อยากให้มึงมาด้วยกันจัง

แล้ววันนี้ไปทำงานป่าว?

นนท์

กำลังจะไป มึงทักมาพอดี

ตู้เย็น

งั้นมึงไปเถอะ

แม่กูเรียกไปทำอะไรไม่รู้

ไว้คุยกันใหม่

ก่อนออกจากแอพแชท ผมเซฟรูปเซลฟี่ที่ไอ้ตู้เย็นส่งมาลงในมือถือตัวเอง ภาพนี้มันน่ารักดี จะเก็บไว้ดูวันหลังเผื่อไม่ได้เจอกันแล้วคิดถึง จากนั้นผมก็เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับออกไปขี่รถรับส่งอาหาร

ทำจนถึง 5 โมงเย็น ผมก็หยุดรับงาน ขี่มอไซด์ไปที่ตลาดเพื่อหากับข้าวปรุงสุกมากินเป็นมื้อเย็นวันนี้ ถึงที่คอนโดจะมีผักสดและเนื้อสัตว์เหลืออยู่ในตู้เย็น แต่ผมขี้เกียจเอามาทำเป็นอาหารเพราะขาดลูกมือ ซื้อกินเอาสะดวกกว่า

ผมแกะถุงแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากรายใส่ลงถ้วย เทข้าวสวยใส่จานแล้วเอาไปอุ่นในไมโครเวฟ ผมชอบกินข้าวร้อน ๆ ก่อนลงมือจัดการอาหารตรงหน้า ผมหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพไว้ก่อน จากนั้นส่งรูปนี้ไปให้ไอ้ตู้เย็น

นนท์

กับข้าวมื้อเย็นกู

ซื้อมาจากตลาด

ขี้เกียจทำ

มึงอ่ะ เย็นนี้ที่บ้านทำอะไรกิน

ไอ้ตู้เย็นส่งรูปอาหารเย็นของมันมา ดูเหมือนจะเป็นข้าวต้ม

ตู้เย็น

แม่กูทำข้าวต้มกุ้งหม้อใหญ่

ของโปรดป๊ากู

โคตรเบื่อเลยเมนูนี้

พรุ่งนี้กูต้องกินไอ้นี่ไปอีก 2 มื้อ

นนท์

บ้านมึงทำไว้เยอะเลยเหรอ?

ไอ้ตู้เย็นส่งรูปข้าวต้มกุ้งในหม้อสแตนเลสใบใหญ่มาให้ดู มันเหมือนของที่จะเอาไปขายที่ตลาด มากกว่าคนธรรมดาจะทำกินเองที่บ้าน

ตู้เย็น

ถ้าเหลือจะเอาไปเผื่อมึงนะ

ถึงกูจะกินจนเบื่อ

แต่แม่กูทำอร่อย

นนท์

คืนนี้อาบน้ำพร้อมกันไหม?

ตู้เย็น

ไอ้บ้า

ไม่ได้อยู่ด้วยกัน

จะอาบน้ำด้วยกันยังไง?

นนท์

ก็อาบคนละที่

แต่อาบเวลาเดียวกันไง

จะได้เสร็จพร้อมกัน

แล้วมาวิดีโอคอลกัน

ตู้เย็น

บ้านกูมีห้องอาบน้ำห้องเดียว

ต้องแบ่งเวลากันอาบ

คิวกูได้อาบตอนทุ่มครึ่ง

มึงจะรอไหมล่ะ

นนท์

บ้านมึงนี่เป็นระเบียบดีเนอะ

ถ้าจะอาบก็ทักมาละกัน

วางมือจากมือถือ ผมก็หยิบช้อนหยิบส้อมขึ้นมากินอาหารตรงหน้า แต่ก่อนเหมือนผมเคยกินข้าวคนเดียวแล้วอร่อยกว่านี้ แต่พอได้มากินข้าวกับไอ้ตู้เย็นจนชักติดเป็นนิสัย การกินข้าวคนเดียวของผมก็ไม่ค่อยอร่อยแล้ว กินเสร็จและล้างจานเก็บเรียบร้อย ผมก็มานั่งเล่นมือถือที่โซฟา พอเวลาประมาณทุ่มครึ่ง ผมก็ได้รับข้อความจากไอ้ตู้เย็น

ตู้เย็น

ถึงคิวกูอาบน้ำแล้ว

มึงพร้อมยัง?

กูไปอาบก่อนละ

เดี๋ยวป๊ามาอาบต่อ

ถ้าช้าป๊าจะบ่นกูอีก

ผมส่งสติกเกอร์โอเคไป จากนั้นก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ระเบียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อทำความสะอาดเนื้อตัวที่วันนี้ออกไปเผชิญมลภาวะมาทั้งวัน พอแต่งตัวเสร็จผมก็มานั่งที่โซฟา พร้อมจะวิดีโอคอลกับไอ้ตู้เย็น ผมส่งข้อความไปบอกมัน

นนท์

กูอาบน้ำเสร็จแล้ว

รอวิดีโอคอลอยู่นะ

พร้อมแล้วทักมา

ผมรออยู่เกือบ 10 นาทีได้ ไอ้ตู้เย็นถึงจะส่งข้อความมาบอกว่าพร้อมวิดีโอคอล ผมซึ่งรอคุยกับมันแบบเห็นหน้า ก็กดโทรไปหามันแบบเปิดกล้องทันที ไอ้ตู้เย็นกดรับสายแทบจะทันที ดูเหมือนมันจะอยู่บนที่นอน และใส่หูฟังไว้

“อาบน้ำนานจังวะ แอบช่วยตัวเองหรือเปล่าเนี่ย?” ผมแหย่

“ไอ้บ้า! ไม่ได้ทำโว้ย กูเตรียมที่นอนต่างหาก เห็นไหมนี่ห้องนอนกู”

ไอ้ตู้เย็นพูดแล้วหันกล้องไปส่องรอบ ๆ ห้องที่มันอยู่ ห้องนอนของมันกว้างมาก เป็นห้องโล่ง ๆ ที่มีตู้เสื้อผ้าหลายใบ

“ห้องนอนมึงกว้างจังวะ”

“ห้องนี้ไม่ใช่ห้องนอนกูคนเดียว คนทั้งบ้านกูนอนรวมกันห้องนี้หมด”

“ทั้งพ่อแม่พี่สาวมึง นอนรวมห้องเดียวกันหมดเลยเหรอ?”

“ใช่ กูนอนแบบนี้มาตั้งแต่เกิด”

“แบบนี้ก็ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยน่ะสิ”

“อืม… กูถึงชอบอยู่คอนโดมากกว่าไง”

“ที่มึงชอบอยู่คอนโด เพราะชอบที่มีความเป็นส่วนตัว หรือเพราะมีกูอยู่ด้วยกันแน่?”

ไอ้ตู้เย็นขมวดคิ้ว คงแปลกใจว่าผมกล้าถามแบบนี้ได้ยังไง

“ก็ทั้งสองอย่าง”

“แล้วมึงเอาของขวัญให้พ่อมึงยัง?”

“ยังไม่ได้ให้ ค่อยให้พรุ่งนี้”

พวกเราเงียบกันไปสักพัก เพราะไม่รู้จะคุยอะไรต่อดี เพิ่งห่างกันไม่เต็มวันดี ผมไม่มีเรื่องอะไรเล่าให้มันฟัง แล้วไอ้ตู้เย็นก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ

“กูบอกพี่ข้าวเรื่องของเราแล้วนะ”

ผมอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วตามมาด้วยความเขิน

“แล้วพี่มึงว่ายังไงบ้าง?”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรที่กูชอบผู้ชาย แต่พอบอกว่ากูกำลังคบอยู่กับมึง พี่แกก็ตื่นเต้นใหญ่ ท่าทางพี่กูคงจะชอบมึงมาก”

“แล้วพ่อแม่มึงล่ะ?”

“ยังไม่ได้บอก ตอนนี้ยังไม่พร้อมว่ะ ไว้รอเรียนจบก่อน ค่อยว่าเรื่องนี้กันอีกที”

ผมโล่งอกที่เรื่องเราสองคนคบกัน ไม่ได้กระทบกับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว ฝ่ายผมไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะมีครอบครัวเหลือเพียงคนเดียวคือพี่นาถ ซึ่งถ้าบอกไปว่าผมคบกับไอ้ตู้เย็น แกคงมีอาการไม่ต่างจากพี่กับข้าว

ส่วนพ่อแม่ของไอ้ตู้เย็น ผมยังไม่เคยพบ ไม่รู้ว่านิสัยใจคอเป็นยังไง แต่ถ้าเลี้ยงลูก 2 คนโตมาเป็นคนดีได้ ก็คงเป็นพ่อแม่ที่ไม่ได้แย่ คงหัวสมัยใหม่ เปิดกว้างในเรื่องเพศ

“ต้นเดือนหน้าวันเกิดกูแล้วนะ จะให้อะไรพิเศษเป็นของขวัญกู?” ไอ้ตู้เย็นพูด

“อ้าวเหรอ… วันเกิดมึงวันไหน?”

“วันที่ 8”

“ช่วงนั้นสอบเสร็จพอดีนี่ เราไปเที่ยวกันไหม มึงชอบภูเขาหรือทะเล?”

“กูชอบทะเล แต่เคยไปตอนเด็ก ๆ แค่ครั้งเดียวเอง”

“กูยังไม่เคยไปเลย ถือโอกาสไปเที่ยวที่สอบเสร็จ ฉลองวันเกิดมึง แล้วก็เป็นการฮันนีมูนครั้งแรกของพวกเรา ยิงปืนนัดเดียวได้นก 3 ตัว”

“ฮันนีมูนบ้าอะไรล่ะ มึงอย่าใช้คำพูดเวอร์ไปหน่อยเลย แล้วทะเลมีตั้งหลายจังหวัด เราจะไปจังหวัดอะไรดี?”

“เรื่องนี้ไว้ให้กูจัดการ ไว้ใกล้ ๆ วัน กูจะทำแผนการท่องเที่ยวมาเสนอให้มึงเลือก”

“ต้องจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”

“ต้องจริงจังสิ ฮันนีมูนครั้งแรกของเราเลยนะเว้ย”

จู่ ๆ ไอ้ตู้เย็นก็หันออกไปนอกกล้อง แล้วตะโกนว่าครับดัง ๆ ทำเอาผมตกใจ

“ไอ้นนท์ ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะ แม่กูเรียกใช้ให้ไปทำอะไรไม่รู้”

“โอเค ไว้เจอกันพรุ่งนี้ละกัน”

เย็นวันต่อมาเป็นวันอาทิตย์ วันนี้ผมยอมเสียรายได้ ไม่ออกไปขี่รถรับส่งอาหาร เพื่อรอเจอไอ้ตู้เย็นโดยเฉพาะ วันนี้ทั้งวันผมดูอนิเมะจบไป 1 ซีซัน ไม่ได้สนุกอะไรขนาดนั้น ผมคงไม่ตามดูซีซันที่เหลือ

ก่อนมาถึง ไอ้ตู้เย็นส่งข้อความมาบอกว่าพี่กับข้าวจะขึ้นมาบนห้องด้วย ให้ผมเตรียมตัวเตรียมใจไว้ แล้วอีกสัก 15 นาที ประตูห้องก็ถูกเคาะ ผมเดินไปเปิด เห็นไอ้ตู้เย็นและพี่กับข้าวหิ้วของพะรุงพะรังมาเต็มมือทั้ง 2 ข้าง

“สวัสดีครับพี่กับข้าว”

“สวัสดีจ้ะนนท์ เป็นไง… ห้องนี้อยู่สบายไหม?”

“กว้างขวางอยู่สบายดีครับ” ผมเข้าไปรับของจากมือพี่กับข้าว แล้วเอามาวางไว้บนโต๊ะกินข้าว

“จากนี้ไปพี่ฝากนนท์ดูแลน้องชายของพี่ให้ดี ๆ นะ โดยเฉพาะเรื่องการเรียน ป๊าตั้งความหวังกับตู้เย็นไว้มากว่าอยากให้จบวิศวะและได้ภาษาอังกฤษ ฝากนนท์ช่วยตู้เย็นด้วยนะ”

“สบายครับพี่ ไอ้ตู้เย็นมันเก่งอยู่แล้ว ผมสอนอะไรมันครั้งเดียวก็เข้าใจแล้ว”

“ก็มีคนสอนดีไง”

ไอ้ตู้เย็นพูดเสียงหวาน แล้วเดินมาจับไหล่ผม ทำอย่างนี้ผมก็เขินแย่ เล่นหวานต่อหน้าพี่สาวขนาดนี้

---