อุเมโมโตะ เคียวโกะ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า อันจัง เป็นเด็กสาวที่เพิ่งจบ ม.ปลาย ยังลังเลว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตดี เลยลองไปสมัครเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ที่ร้านขายวากาชิซึ่งเป็นขนมของญี่ปุ่นชื่อร้านว่า มัตสึยะ ที่ตั้งอยู่ในชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
อันจังรูปร่างออกเจ้าเนื้อ หน้าตาน่ารัก ดูสะอาดสะอ้าน ได้ทำงานเป็นพนักงานขาวากาชิอย่างมุ่งมั่น แม้ตอนแรกเธอไม่มีความรู้เรื่องขนมหวานชนิดนี้ของญี่ปุ่นสักเท่าไหร่ แต่ผู้จัดการและเพื่อนพนักงานค่อย ๆ ให้ความรู้เกี่ยวกับวากาชิ จนอันจังค่อย ๆ หลงไหลเจ้าขนมชิ้นเล็ก ๆ นี้มากขึ้นทุกวัน
คำโปรยด้านหลังหนังสือเขียนไว้ว่า นิยายสืบสวนที่ไม่มีเลือดสักหยด ไม่มีตำรวจ นักสืบ มีเพียงความหอมหวาน ค่อนข้างจะโฆษณาเกินจริงไปหน่อยตรงที่เคลมว่าหนังสือเล่มนี้เป็นนิยายสืบสวน ซึ่งพอได้อ่านแล้วพบว่ามันไม่สามารถเรียกว่าเป็นหนังสือแนวสืบสวนได้เลย เพราะแม้จะมีปริศนาอยู่บ้าง แต่ก็เป็นปริศนาเกี่ยวกับขนม ปริศนาของลูกค้า หรือแม้แต่ตัวพนักงานร้านเอง ปริศนาก็เป็นเพียงข้อข้องใจเล็ก ๆ ตัวละครในเรื่องไม่ได้สืบสวนสอบสวน ใช้การอนุมานและการสังเกตเอาเท่านั้น
ในเล่มกล่าวถึงขนมวากาชิหลากหลายชนิดมาก ซึ่งแต่ละชนิดก็มีข้อแตกต่างเพียงเล็กน้อย ผู้แปลได้ใส่ footnote อธิบายมาด้วย แต่ก็ยังจินตนาการรูปร่างไม่ออก จริง ๆ ทางสำนักพิมพ์น่าจะใส่รูปวากาชิเป็นภาพประกอบมาด้วย เอาเป็นรูปวาดแบบหน้าปกก็ดูสวยดี
ตอนแรกที่อ่านคาดหวังว่ามันจะเป็นนิยายสืบสวน แต่ก็ต้องผิดหวัง จากนั้นเลยปล่อยใจอ่านไปเรื่อย ๆ พบว่ามันคือนิยายแบบญี่ปุ่นที่เล่าถึงชีวิตประจำวันของพนักงานห้าง ว่าคนเหล่านี้ใช้ชีวิตยังไง เตรียมร้านยังไง พักผ่อนยังไง เข้ากะยังไง เก็บร้านยังไง ซึ่งก็เป็นข้อมูลที่สนุกดีที่ได้รู้ ตัวเอกก็พัฒนาด้านความตั้งใจและความรักที่มีให้ต่ออาชีพของเธอ ถือว่าเล่มนี้เป็นหนังสือแนว feel good แบบญี่ปุ๊น...ญี่ปุ่นอีกเล่ม
ผู้เขียน - สึคาสะ ซากากิ
ผู้แปล - ปาวัน การสมใจ
332 หน้า
295 บาท
