เซ็นทาโร เป็นพ่อครัวเพียงคนเดียวในร้านขายขนมโดรายากิชื่อ โดราฮารุ ร้านของเขาเป็นร้านธรรมดา ไม่เด่นไม่ดังเพราะไม่ได้มีเอกลักษณ์อะไรให้คนติดใจ ไส้ขนมที่เป็นถั่วแดงเขาก็ซื้อสำเร็จรูปมาจากร้านค้า จริง ๆ แล้วเซ็นทาโรไม่ได้ชอบอาชีพนี้ด้วยซ้ำ ความฝันของเขาคืออยากเป็นนักเขียน แต่ชีวิตที่ผ่านมาเขาทำตัวเหลวแหลกต้องต้องติดคุกติดตาราง เจ้าของร้านโดราฮารุคนก่อนเป็นคนช่วยเขาเคลียร์ภาระหนี้สินต่าง ๆ ทุกวันนี้เขาต้องทำงานใช้หนี้บุญคุณนั้น
ชีวิตของเซ็นทาโรผ่านไปแต่ละวันโดยเขาไม่ได้รู้สึกว่ามันมีคุณค่า จนวันหนึ่งมีหญิงชรามาสมัครขอทำงานที่ร้าน ด้วยความชราภาพของเธอเป็นเหตุผลหนึ่งที่เซ็นทาโรไม่อยากรับเธอเข้าทำงาน แต่เหตุผลหลักคือหญิงชราคนนี้มีนิ้วที่หงิกงอ เขากลัวว่าถ้าลูกค้าเกิดเห็นมือสองข้างนั้นเข้าจะไม่กล้ากลับมากินขนมร้านเขาอีก
แต่แล้วเซ็นทาโรก็รับหญิงชราคนนี้เข้าทำงาน เธอชื่อ โทคุเอะ เห็นว่าร้านโดราฮารุใช้ไส้ถั่วแดงสำเร็จรูปที่ไร้ความโดดเด่นก็อาสาเป็นคนทำไส้ถั่วแดงให้ โทคุเอะบรรจงทำไส้ถั่วแดงอย่างละเอียดลออทุกขั้นตอน เธอทำราวกับถั่วแดงทุกเมล็ดมีชีวิต คอยฟังเสียงพวกมันอย่างตั้งใจ ไส้ถั่วแดงสูตรใหม่ของร้านดึงดูดคนให้มาอุดหนุนจนยอดขายดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
วาคาเนะ เป็นเด็กสาวมัธยมที่สดใสสมวัยของเธอ ชอบมาที่ร้านโดราฮารุบ่อย ๆ โทคุเอะเห็นแล้วก็นึกถึงตัวเองสมัยสาว ๆ ที่มือของเธอหงิกงอเป็นเพราะโรคแฮนเซน หรืออีกชื่อคือโรคเรื้อน ที่สมัยก่อนคนจะรังเกียจคนป่วยโรคนี้อย่างมาก จนต้องกันคนป่วยมาอยู่สถานพยาบาลพิเศษ โดยไม่ได้กลับออกมาสู่โรคภายนอกอีกเลย โทคุเอะถูกกันตัวไปตอนอายุเท่า ๆ กับวาคาเนะ และเพิ่งจะได้ออกมาดูโลกกว้างก็ตอนชั่วชีวิตสุดท้ายที่ทางการประกาศยกเลิกกฎหมายกักตัวผู้ป่วยโรคแฮนเซน เพราะคนป่วยทุกคนถูกรักษาจนขาดขาดไปนานแล้ว จะเหลือแต่รอยโรคที่แสดงให้เห็นว่าเคยป่วยเป็นโรคนี้
หนังสือเล่มนี้ดำเนินเรื่องเรียบง่าย ไม่หวือหวา ตัวละครทั้งสามทำให้เรารู้สึกถึงความโดดเดี่ยวของพวกเขา ที่ชีวิตเหมือนโดดกรอบอะไรสักอย่างตีกรอบเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างที่ใจอยากลิขิต ตัวเซ็นทาโรเองที่ฝันอยากเป็นนักเขียน แต่ก็ไม่มีเวลาไปเขียนหนังสือเพราะต้องดูแลร้านโดราฮารุใช้หนี้ โทคุเอะที่ไม่เคยได้ใช้ชีวิตวัยสาวเหมือนคนทั่วไปเพราะป่วยเป็นโรคที่คนรังเกียจ ส่วนวาคาเนะต้องเรียนโรงเรียนภาคค่ำ เพราะตอนกลางวันเธอทำงานต้องหาเงินใช้เอง เนื่องจากที่บ้านจน
ชีวิตของพวกเราคงไม่ต่างจากตัวละครทั้งสามในหนังสือสักเท่าไหร่ อยากจะลิขิตชีวิตของตัวเองใจจะขาด แต่ทางเดินชีวิตไม่อนุญาตให้ทำอย่างนั้น บางคนอาจต้องตายไปโดยความฝันยังคงค้างคาอยู่ ทำอาชีพที่ตัวเองไม่เคยคิดจะรักไปจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต มันอาจน่าเศร้าแต่ก็เป็นหนทางเดียวที่ทำให้เราพอมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
🌸 มันอยากยากที่จะได้ใช้ชีวิตตามที่ตัวเองฝัน แต่การมีฝันก็เป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรือ
เชิงอรรถ
ผู้เขียน - Durian Sukegawa
ผู้แปล - ธีราภา ธีรรัตนสถิต
สำนักพิมพ์ - Maxx Publishing
พิมพ์ครั้งแรก - มีนาคม 2561
ความยาว - ปกอ่อน 282 หน้า
คะแนน Goodreads - 4.04
