หนังเล่าเรื่องของคนกลุ่มหนึ่งที่มีฐานะ เตรียมตัวขึ้นเรือข้ามฟ้ากไปยังเกาะส่วนตัวซึ่งเป็นที่ตั้งของภัตตาคารที่เสิร์ฟอาหารหรู โดยเชฟยอดฝีมือ จูเลียน สโลวิก บรรดาลูกค้าในคืนนี้จะได้ดื่มด่ำกับอาหารและประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้ โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่านี่อาจเป็นประสบการณ์สุดท้ายที่จะได้สัมผัส
ดูจากชื่อเรื่องและโปสเตอร์หนังแล้ว ดูไม่ออกเลยว่านี่คือหนังสยองขวัญ หน้าหนังสื่อออกมาให้เข้าใจว่าอาจเป็นหนังรอมคอม สองหนุ่มสาวไปเดตกันในร้านอาหารหรูที่มีเชฟเอาแต่ใจ หน้าหนังแบบนี้อาจขายยาก ไม่ถูกจริตคนไทยเท่าไหร่ ผู้จัดจำหน่ายจึงเพิ่มความชัดเจนลงไปหน่อยโดยใช้ชื่อไทยว่า เมนูสยอง เป็นการบอกคนดูในไทยว่าเรื่องนี้เป็นหนังสยองนะ
ด้วยหน้าหนังที่ไม่สื่อถึงความสยอง ทำให้เกิดความอยากลองดูว่าหนังจะนำเสนอความสยองออกมาในรูปแบบไหน หนังเข้าฉายในโรงภาพยนตร์แบบเงียบ ๆ และลงให้ดูสำหรับสมาชิก Disney+ Hotstar อย่างรวดเร็ว ผมเลยลัดคิวนำเรื่องนี้มาดูก่อน ด้วยความคาดหวังว่าจะได้รับประสบการณ์สยอง ๆ แบบใหม่ ซึ่งคะแนน IMDb ได้ไปตั้ง 7.3 ซึ่งถือว่าเยอะสำหรับหนังสยองขวัญ
หนังเริ่มเรื่องได้ artsy และ classy ดูมีชั้นเชิง มีศิลปะและมีระดับมากกว่าหนังที่จ้องจะขายความสยองขวัญอย่างเดียว หนังค่อย ๆ บีบให้เรารู้สึกกดดัน เริ่มเครียดไปกับตัวละคร ซึ่งช่วงแรกทั้งคนดูและตัวละครในเรื่องยังไม่รุ้ว่าเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น
ดูไปสักพักผมก็รอให้หนังบอกเหตุผล ที่มาที่ไปของการกระทำของตัวละคร แต่หนังไม่บอกอะไรเลย เหตุผลหลายอย่างไร้ที่มาที่ไป plot hole ทั้งเรื่อง ไม่มีอะไรในหนังที่อธิบายได้สักอย่าง ในเมื่อหนังเลือกเล่นความสยองที่เกิดขึ้นจากคน คนดูอย่างเราย่อมต้องการเหตุผลและที่มาที่ไป ถ้าหนังเลือกเล่นความสยองโดยเกิดจากสิ่งลี้ลับ คนดูย่อมยอมละความเข้าใจแล้วปล่ยสมองให้สนุกไปกับหนังได้
มีหลายอย่างที่ผมดูแล้วไม่เข้าใจเช่น
- ทำไมไทเลอร์ถึงรู้อยู่คนเดียวว่าหากมากินอาหารที่นี่ สุดท้ายทุกคนต้องตาย เขารู้แล้วทำไมถึงมาอีก
- แรงผลักดันอะไรทำให้ลูกมือในครัวยอมตายพร้อมเชฟ
- อะไรเป็นสาเหตุให้เชฟอยากฆ่าตัวตายไปพร้อมทุกคน
- เชฟแค้นอะไรกับเจ้าของร้าน
- เหล่าเหยื่อที่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดไม่ปรากฎออกมา ไม่สู้เท่าที่ควร ทั้งที่รู้ว่าสู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย เลือกสู้ยังมีโอกาสรอด อย่างน้อยไม่ชนะก็สะใจที่ได้สู้และขัดขืน
หนังเหมือนจะขาย ไทเลอร์ ผู้รับบทโดย นิโคลัส เฮาลต์ แต่เปล่าเลย บทบาทของเขาไม่มีอะไรสลักสำคัญมากไปกว่าตัวประกอบอื่น ๆ ในเรื่อง แถมไทเลอร์ยังเป็นจุดอ่อนที่สุดของหนัง เป็นตัวละครที่แบนราบ ไร้ความเป็นมนุษย์ เหนือจริง การรับรู้ผิดเพี้ยน
ผมว่าคนเขียนบทหนังเรื่องนี้รู้ว่าบทของเขามีแต่รูพรุน มีฉากหนึ่งที่ มาร์โก ซึ่งรับบทโดย แอนยา เทย์เลอร์-จอย ถามคุณป้าผู้ช่วยเชฟว่าทำไมพวกคุณถึงยอมตายเพื่อเชฟ หนังเลือกที่จะให้ป้าเงียบ ไม่มีเหตุผลมาบอกคนดู หรือฉากที่เชฟกระซิบกับไทเลอร์ หนังก็ไม่บอกว่าประโยคที่ไทเลอร์ได้ยินคืออะไร เพราะไม่น่ามีประโยคอะไรสร้างความสิ้นหวังให้ไทเลอร์ที่เป็นคนไม่รู้ร้อนรู้หนาวได้แน่ ๆ
ผมลองคิดดูว่าหากมองข้ามเรื่องความไม่สมเหตุสมผลของเหตุการณ์ทั้งเรื่อง หนังมีข้อดีอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง ผมนึกได้ว่าระหว่างดูผมเครียดแทบจะตลอดเวลา นั่นอาจเป็นข้อดีของหนังเรื่องนี้แล้วไม่ใช่เหรอที่สามารถกดดันคนดูให้รู้สึกอย่างนั้นได้ในฐานะหนังสยองขวัญ-ระทึกขวัญเรื่องหนึ่ง แต่ผมลองย้อนมองความรู้สึกตัวเอง ผมไม่ได้เครียดเพราะกดดันกับเหตุการณ์ แต่ผมเครียดเพราะหงุดหงิดกับทุกอย่างในหนังต่างหาก ไม่มีอะไรสามารถเข้าใจได้เลย ถ้าหนังทำคนดูหงุดหงิดไม่พอใจทั้งเรื่อง ไม่น่าจะเรียกว่าเป็นหนังที่ดีได้
คำวิจารณ์ใน IMDb แตกเป็น 2 เสียง คนที่ชอบก็ชอบไปเลย คนที่เกลียดก็บอกว่าเป็นหนังที่แย่ที่สุดที่เคยดูในชีวิต ผมเป็นคนกลุ่มหลังครับ แต่ถึงยังไงคะแนนหนังเรื่องนี้ดีไม่น้อย นอกจาก IMDb จะได้ 7.3 แล้ว ใน RottenTomatoes ยังได้ 89% Certified Fresh อีกด้วย คงต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วล่ะครับ
