ระหว่างยังเป็นนักศึกษา โนริโกะ กดดันกับการค้นหาตัวเองและตามหาสิ่งที่อยากทำจริง ๆ หลังเรียนจบ แม่ขอเธอแนะนำให้ลองเรียนชงชา แม้ตอนแรกจะไม่ได้สนใจนักก็ตาม และเธอก็ได้พบกับคุณป้าทาเคดะ อาจารย์สอนชงชาผู้ดูสง่างามไม่เหมือนคุณป้าทั่วไปที่เคยพบเจอ
การชงชาเต็มไปด้วยพิธีรีตองอันเคร่งครัด คุณป้าทาเคดะเองก็เอาแต่บอกให้ทำตามทุกขั้นตอนอย่างละเอียดโดยไม่บอกเหตุผลกันสักนิด โนริโกะจึงรู้สึกต่อต้านการชงชาอยู่ลึก ๆ
ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปโนริโกะกลับพบว่า ไม่ว่าตนเองจะพบเจอกับความผันผวน หรือเจอเรื่องยากที่จะหาทางออกให้ชีวิตแค่ไหน วันหนึ่งเธอจะปะติดปะต่อมันจนเข้าใจผ่านการเรียนชงชานั่นเอง นี่คือหนังสือที่รวมข้อคิดจากการเรียนชงชาของโนริโกะตลอด 25 ปี
ดูชื่อเรื่องแล้วน่าจะคิดว่าหนังสือเล่มนี้เป็น non-fiction แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นนิยายครับ เนื้อหาอ่านง่าย เรื่องราวไม่ซับซ้อน เราจะได้ตามโนริโกะเรียนชงชาไปตลอดทั้ง 25 ปีของเธอ หนังสือสื่อให้เห็นความพิถีพิถันต่อขั้นตอนการชงชา
สิ่งที่จำเป็นสำหรับการชงชาคือสมาธิ ป้าทาเคดะสอนโนริโกะเสมอว่า ขณะชงชาตัวและใจก็ต้องอยู่ตรงนี้ ใจอย่าล่องลอยไปไหน ให้โฟกัสกับสิ่งตรงหน้า รวมถึงด้านอื่น ๆ ของชีวิต ไม่ว่าจะทำอะไรก็ควรโฟกัสกับสิ่งตรงหน้า ไม่วอกแวก แล้วจะทำสิ่งนั้นได้ออกมาดี
การชงชาจะแบ่งประเภทชาตามฤดูกาล ชาแต่ละชนิดก็มีวิธีการชงที่แตกต่างกันออกไปอย่างสิ้นเชิง อุปกรณ์ที่ใช้ก็คนละชุดกันเลย เช่น แก้วชาในฤดูหนาวจะมีความหนาและปากแคบกว่าแก้วของฤดูร้อน เพื่อป้องกันความเย็นจากข้างนอกเข้ามาข้างในแก้ว และชะลอให้ชาคลายความร้อนได้ช้าลง จะเห็นได้ว่าการชงชานั้นอิงกับธรรมชาติ
นอกจากนี้การชงชายังต้องชงในห้องที่มีการจัดตกแต่ง ซึ่งก็อิงตามธรรมชาติอีกนั่นแหละ ในห้องจะมีภาพเขียนที่สื่อถึงฤดูการ เช่น ภาพที่เขียนว่าหิมะจะถูกนำมาติดตั้งในวันที่หิมะแรกเริ่มตก หรือภาพที่เขียนคำว่าซากุระจะติดตั้งวันที่ซากุระเริ่มผลิ เป็นต้น
ในห้องยังมีแจกันดอกไม้ที่หยิบดอกไม้ใบหญ้าตามข้างทางมาตกแต่ง ซึ่งล้วนเป็นพืชประจำถิ่น เติบโตตามฤดูกาลของมัน อ่านเล่มนี้ไปทำให้ผมได้ข้อคิดว่ามนุษย์ต้องยืดหยุ่นไปกับธรรมชาติ อย่ายึดติดกับอะไร ทุกอย่างเดินหน้าเสมอ ชีวิตต้องดำเนินต่อ ทุกปัญหาเข้ามาแล้วต้องคลี่คลาย แค่ทำตัวกลมกลืนยืดหยุ่นไปกับมัน
ทุกวันเป็นวันที่ดี ความสุข 15 ประการที่การชงชาสอนฉัน เป็นหนังสือที่อ่านง่าย ได้ข้อคิด ไม่ออกแนวสั่งสอน แต่ให้เราสังเกตหาข้อคิดเอาเอง ไม่โลกสวย อ่านแล้วไม่เอียน ผมอ่านเล่มนี้ใช้เวลาเพียง 3 ชั่วโมง เป็นเล่มเล็ก ๆ ที่เหมาะกับวันที่อยากอ่านอะไรเบา ๆ แต่มีเนื้อหาสาระครับ
