จ้อย เด็กชายชั้นประถม ผู้ชอบอ่านหนังสือของลุงเทิด เขาบังเอิญย้ายมาติดกับสำนักพิมพ์แมลงเต่าทองของลุงเทิด เลยแอบไปด้อม ๆ มอง ๆ จนรู้จักกับลุงเทิดในที่สุด ลุงเทิดเผยว่า กองทัพปราบฝัน ที่เคยเขียนเป็นหนังสือนั้นมีตัวตนอยู่จริง พวกมันจะขโมยความฝันและจินตนาการของมนุษย์ ทำให้ชีวิตมนุษย์แห้งแล้ง หยาบกระด้าง ไร้สีสัน ไร้จุดหมาย ไร้อารมณ์
เหล่ากองทัพปราบฝันซ่อนตัวอยู่บนโลก ใกล้ ๆ กับพวกเรานี่แหละ พวกมันร่วมมือกันขัดขวางไม่ให้ลุงเทิดแต่งหนังสือเล่มใหม่เปิดโปงพวกมัน จ้อยจึงต้องรับหน้าที่ช่วยลุงเทิดเปิดโปงพวกมันด้วยอีกแรงหนึ่ง
หนังสือเล่มนี้เขียนโดย ดาวกระจาย ได้รับรางวัลวรรณกรรมเยาวชนยอดเยี่ยม นายอินทร์อะวอร์ด ประจำปี 2544 เปรยปกหลังผมว่าอวยเกินไป ผมอ่านจบแล้วคิดว่าการนำเสนอของหนังสือเล่มนี้ตรงแบบทื่อ ๆ ไปหน่อย ไม่มีความแยบยล
พวกกองทัพปราบฝันแต่ละตัวคือตัวการในการทำให้คน ๆ หนึ่งสูญเสียจินตนาการและความฝัน ชื่อของพวกมันบอกโต้ง ๆ ว่ามีฤทธิ์เดชยังไง เช่น ขี้เกียจคิด ขี้เกียจฝัน, อย่าเสี่ยง ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง, ช่างมันเถอะ ไม่เป็นไร พวกนี้คือชื่อของตัวละครจริง ๆ
สถานที่ในเรื่องเกิดขึ้นแค่ที่บ้านของจ้อยและที่บ้านของลุงเทิด แค่นั้นเลย... เนื้อหาวนเวียนอยู่กับการตามหาอาณาจักรของกองทัพปราบฝัน ระหว่างอ่านผมก็เกิดความอยากรู้อยากเห็นว่าอาณาจักรพวกมันอยู่ที่ไหน แต่พอเฉลยแล้วงง ได้เหรอวะแบบนี้...
ตัวละครจ้อยผู้แต่งพยายามนำเสนอว่าเป็นตัวละครที่มีความเป็นเด็กสูง ดื้อบ้าง ซนบ้าง ขี้สงสัย แต่อ่านแล้วผมเข้าใจว่าตัวละครนี้เป็นเด็กดีมาก ถ้าอยู่โรงเรียนคงนั่งหน้าห้อง เป็นลูกรักของคุณครู
สุดท้ายพอทุกอย่างคลี่คลาย ผมก็ยังงงกับบทสรุปอยู่ และสงสัยว่าส้มสีม่วงที่ยกมาเป็นชื่อเรื่องสำคัญกับเนื้อเรื่องยังไง หรือผมอาจพลาดอะไรไป หรือมันต้องตีความ สำหรับผมสรุปว่าเป็นหนังสือที่อ่านแล้วก็หายไปจากความทรงจำครับ
