เกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมประหลาด ที่เหยื่อถูกฆ่าควักหน้าจนกลายเป็นหลุมกลวง จะเรียกว่าเป็นฆาตกรรมต่อเนื่อที่เกิดขึ้นจากฝีมือของฆาตกรคนเดียวก็เป็นไปได้ยาก เพราะเหยื่อกระจายอยู่ทั่วญี่ปุ่น ไม่มีทางที่คนเดียวจะตามไปฆ่าตามที่ต่าง ๆ ได้ในเวลาใกล้เคียงกัน
อาซาคุระ มิโอะ หญิงสาวที่เพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทรับผลิตรายการให้สำนักข่าว ได้รับหน้าที่ให้ทำรายการพิเศษที่เกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมควักหน้านี้ เธอเจอเบาะแสว่าเหล่าผู้เสียชีวิตล้วนเคยอ่านหนังสือ พาเที่ยวแหล่งผีเฮี้ยน จากนั้นได้รับข้อความที่พิมพ์มามั่ว ๆ อ่านไม่ออก แล้วระบบนำทางของโทรศัพท์ก็ทำงานเอง แต่นำทางคนอื่นมาหาเจ้าของโทรศัพท์ เหยื่อจะพบกับผีควักหน้าและถูกช้อนพรวนดินควักหน้าจนตาย แต่ศพหายไปแล้วมีศพของคดีที่แล้วมาอยู่แทน
เธอตามสืบจนพบว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมนี้เกี่ยวข้องกับ พิธีศพตามวิกาล ซึ่งเป็นธรรมเนียมโบราณของหมู่บ้านหนึ่งในญี่ปุ่นที่เชื่อว่าร่างกายของคนเราเมื่อตายแล้วจะต้องส่งกลับคืนพระเจ้า โดยการเอาร่างคนตาย ควักหน้าออกเพื่อใส่ข้าวสวยลงไป แล้วจับลอยไปตามน้ำ ศพนั้นเรียกว่า ดมบุริซัง
เรื่องนี้เป็นนิยายผีที่โดนใจผู้อ่านมากที่สุดจากการประกวด นิยายสยองขวัญครั้งที่ 23 ของญี่ปุ่น ส่วนตัวผมอ่านแล้วรู้สึกว่าช่วงแรกเรื่อย ๆ ไปหน่อย ตัวละครเยอะ ทั้งตัวละครหลักและตัวละครที่เป็นเหยื่อ เลยเบื่อ ๆ หน่อย อ่านได้ครึ่งเล่มก็แทบจะท้อใจเลิกอ่าน แต่ลองให้โอกาสมัน ฮึบอ่านอีกนิด
ครึ่งหลังค่อยสนุกหน่อย โฟกัสมาที่ตัวเอก เริ่มเข้าสู่การสืบสวนสอบสวน ความจริงผมอยากรู้เหมือนกันนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ขอสปอยไว้ข้างล่างหน่อย เผื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง
ในเรื่องเหมือนเป็นคำสาปจากหมู่บ้านดมบุริ มีสำนักพิมพ์หนึ่งไปสัมภาษณ์คนในหมู่บ้านเพื่อเอามาทำคอลัมน์ในหนังสือ พาเที่ยวแหล่งผีเฮี้ยน แต่ยังไม่ทันได้วางจำหน่าย สำนักพิมพ์ก็ปิดตัวไปก่อน หนังสือพาเที่ยวแหล่งผีเฮี้ยนจึงไม่ได้จัดพิมพ์วางขาย แต่มันโผล่ออกมาได้ไงไม่รู้ คนที่เปิดอ่านมันจะเจอคำสาป
พอระบบนำทางโทรศัพท์ของเหยื่อทำงาน มันจะนำทางดมบุริซังมาฆ่าเหยื่อคนล่าสุด โดยการควักหน้า ซึ่งดมบุริซังที่มาฆ่าคือเหยื่อคนก่อนหน้า พอฆ่าเสร็จดมบุริซังก็จะนอนกลายเป็นศพอยู่ตรงที่เกิดเหตุ แล้วเหยื่อที่เพิ่งโดนฆ่าจะกลายเป็นดมบุริซังคนต่อไป ตามไปฆ่าคนที่เปิดอ่านนังสือคนต่อไป
ที่มาของคำสาปคือง่าวมาก เกิดขึ้นเพราะช้อนพรวนดินที่ปักอยู่ตรงหลุมศพที่หมู่บ้านดมบุริถูกขโมยไป ทางแก้คือแย่งช้อนพรวนดินที่ดมบุริซังใช้ฆ่าคนกลับมาคืนที่หลุมศพ แค่นี้แหละ จบเลย
ตอนท้ายไฟล์หนังสือพาเที่ยวแหล่งผีเฮี้ยน ถูกนำมาพิมพ์เป็นหนังสือออกขาย คนก็พากันไปที่หมู่บ้านดมบุริ แล้วมีคนขโมยช้อนพรวนดินไป คำสาปก็กลับมาอีกครั้ง เป็นตอนจบดาษ ๆ แบบนิยายผีทั่วไป
