เด็กชายไกวชิงช้าในโลกสรรพเสียงสัตว์ - คุณคิดว่าเรื่องนี้คือวรรณกรรมเยาวชน? ผมว่าไม่ใช่นะ

เด็กชาย ป.1 สุดอัจฉริยะคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ ทำให้เขาเข้าใจสิ่งที่สัตว์สื่อสารได้ พวกมันบอกเล่าเรื่องราวที่ได้พบเห็นให้เด็กชายฟัง และเด็กชายก็เขียนเรื่องราวเหล่านั้นลงในสมุดที่แม่ซื้อให้ เมื่อพี่สาวของเด็กชายได้มาอ่านก็ชอบมาก และคิดว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องแต่งของน้องชาย ก่อนเธอจะมาพบทีหลังว่าเรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์ของน้องชายทั้งหมดคือเรื่องจริง

ดูหน้าปกกับเห็นชื่อเรื่อง ผมคิดว่าหลายคนน่าจะคิดว่าเล่มนี้ต้องเป็นวรรณกรรมเยาวชน ส่วนตัวผมอ่านจบแล้วคิดว่าไม่ใช่ แม้จะมีองค์ประกอบเป็นวรรณกรรมเยาวชน แต่มันก็ไม่ใช่อยู่ดี ตัวเอกเป็นเด็ก เรื่องราวสุดแฟนตาซี แม้มันอ่านเข้าใจยาก ไม่เหมือนวรรณกรรมเยาวชนที่เน้นให้เด็กอ่านเข้าใจ เห็นภาพได้ง่าย

ความแฟนตาซีในเรื่อง ถ้าหากเปลี่ยนมาเรียกว่า เซอร์เรียล น่าจะเหมาะสมกว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเล่มนี้ดูเกินจริงไปหมด การปูว่าเด็กชายเป็นอัจฉริยะก็ทำแค่ตอนต้นเท่านั้น ระหว่างดำเนินเรื่องไม่ได้เน้นย้ำความอัจฉริยะของเขาเลย

หลังอุบัติเหตุทำให้เด็กชายเข้าใจสิ่งที่สัตว์สื่อสาร และเสียงพูดของเขาเปลี่ยนไปจนน่าเกลียด ได้ยินแล้วแทบอ้วก ตรงจุดนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าให้เป็นแบบนี้ด้วยเหตุผลอะไร เรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์ที่เด็กชายบันทึกไว้มันเซอร์เรียลมาก ผมคิดว่าน่าจะเป็นสัญลักษณ์วิพากษ์วิจารณ์สังคมมนุษย์ แต่ก็ตีความไม่ออกว่าต้องการจะขยี้ประเด็นอะไร

จุดที่ควรเศร้าก็ไม่เศร้า เพราะคนเขียนไม่ได้บรรยายความสัมพันธ์ระหว่างเด็กชายกับพ่อแม่เท่าไหร่เลย ดูเป็นเด็กรักสันโดษ เป็นพ่อแม่ที่ไม่ใส่ใจลูก คนอ่านไม่อิน ไม่เศร้าด้วย ผมคิดว่าหนังสือควรสื่อสารอะไรบางอย่างกับคนอ่าน แต่เล่มนี้ไม่ได้สื่อสารกับผมเลย คงมีคนอื่นที่ชื่นชอบ แต่สำหรับผมเล่มนี้ถือเป็นเล่มห่วยครับ