หากให้เอ่ยถึงตัวละครหมีสักตัว หลายคนน่าจะนึกถึง หมีพูห์ เป็นตัวแรก เจ้าหมีสีเหลืองชอบกินน้ำผึ้งที่เราคุ้นเคยกันดีว่ามันชอบใส่เสื้อสีแดง แต่ต้นฉบับเลยมันเป็นเพียงแค่ตุ๊กตาหมีสีเหลืองขนปุยธรรมดา ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเป็นที่จดจำอย่างในทุกวันนี้
ในเรื่องประกอบด้วย คริสโตเฟอร์ โรบิน เด็กชายแสนฉลาดผู้เป็นมนุษย์คนเดียวในเรื่อง, พูห์ เจ้าหมีที่ คริสโตเฟอร์ โรบิน เรียกว่าเป็นหมีทึ่ม จริง ๆ แล้วผมว่ามันก็ฉลาดอยู่นะ ชอบแต่งเพลงแต่งกลอน น่ามันทึ่มจริงจะแต่งกลอนเป็นได้ยังไง พูห์เป็นหมีที่น่ารัก ไร้เดียงสา มองโลกในแง่ดี, พิกเลต หมูตัวกระจิ๋วหลิวที่ขี้ขลาดและไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง อียอร์ ลาซึมเศร้าจอมคร่ำครวญกับชีวิตน่าหดหู่ของตัวเอง
แรบบิต กระต่ายจอมแผนการ, อาวล์ นกฮูกที่ชอบเล่าเรื่องราวยาว ๆ แสนน่าเบื่อ ทั้งที่ไม่มีใครตั้งใจฟังอยู่เลยก็ตาม, แคงกาและรู จิงโจ้สองแม่ลูก แต่เล่มนี้ไม่มีการปรากฎตัวของ ทิกเกอร์ เสือที่เดินไปไหนมาไหนด้วยหางของตัวเอง คงจะโผล่มาอีกเล่มในเรื่องบ้านมุมพูห์มั้ง
เล่มนี้ประกอบด้วยเรื่องราวเป็นตอนสั้น ๆ แต่ละเรื่องไม่เกี่ยวข้องกัน เล่าถึงชีวิตประจำวันของตัวละครในป่าร้อยเอเคอร์ เป็นวรรณกรรมเบา ๆ สบาย ๆ สดใส ไม่มีพิษไม่มีภัย ใครอยากพักสมองจากการอ่านหนังสือเนื้อหาหนัก ๆ เล่มนี้ก็เป็นตัวช่วยที่ดี
วินนีเดอะพูห์ เป็นวรรณกรรมเยาวชนซึ่งเขียนโดย เอ. เอ. มิลน์ นักเขียนชาวอังกฤษที่เคยเข้าร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 1 เขารับใช้ชาติอยู่ราว 4-5 ปีก่อนปลดประจำการ หลังจากผ่านเหตุการณ์เลวร้ายในสงครามทำให้เขาเกิดอาการ Post Traumatic Stress Disorder ซึ่งคือความผิดปกติอันเกิดจากความเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ นั่นทำให้เขาตีตัวออกห่างภรรยาและลูกชาย
เอ. เอ. มิลน์ มีลูกชายวัย 6 ขวบชื่อ คริสโตเฟอร์ โรบิน มิลน์ เด็กน้อยคนนี้ไม่ได้รับความสนใจจากพ่อและแม่ เขาจึงหันหน้าเข้าหาเพื่อนในจินตนาการซึ่งก็คือเหล่าตุ๊กตารูปสัตว์ต่าง ๆ คริสโตเฟอร์จินตนาการว่าพวกมันมีชีวิต พูดคุยได้และใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ในป่าแอชวู้ดซึ่งเป็นป่าละแวกบ้านของเขา
เอ. เอ. มิลน์ หยิบจินตนาการของลูกชายมาเขียนเป็นหนังสือชื่อ วินนีเดอะพูห์ และ บ้านมุมพูห์ จนหนังสือโด่งดังเป็นพลุแตก พร้อมพา คริสโตเฟอร์ โรบิน โด่งดังไปด้วย เด็กชายได้รับความสนใจจากสื่อ ถูกพาไปออกงานอีเวนท์ต่าง ๆ ทีแรกคริสโตเฟอร์ก็ดูจะพอใจในชื่อเสียงที่ตนเองได้รับ แต่พอเขาเข้าเรียนโรงเรียนประจำก็ถูกเพื่อน ๆ รังแกและล้อเลียนอย่างหนัก
คริสโตเฟอร์เล่าพ่อพ่อของเขาเป็นพวกเกลียดเด็ก ส่วนแม่ของเขาก็ไม่สนใจเขานัก จ้างพี่เลี้ยงมาดูแลคริสโตเฟอร์ทุกอย่าง จะมีเพียงเรื่องการแต่งตัวที่แม่มาดูแลให้ เพราะแม่อยากได้ลูกสาวจึงจับคริสโตเฟอร์แต่งตัวหวานแหววผิดจากเด็กผู้ชาย
คริสโตเฟอร์โตมากับชื่อเสียงที่เหมือนดาบสองคม เขาทั้งถูกเพื่อนที่โรงเรียนล้อ ทั้งเรียนจบปริญญาแล้วไม่มีที่ไหนรับเข้าทำงาน หรือทำแล้วทำได้ไม่นาน สายสัมพันธ์ของเขากับพ่อแม่ขาดสะบั้นเมื่อเขาตัดสินใจแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องฝั่งแม่ ซึ่งเป็นลูกสาวของพี่ชายแม่ที่แม่ไม่ชอบขี้หน้า
คริสโตเฟอร์เริ่มต้นชีวิตใหม่กับภรรยา พวกเขาเปิดร้านหนังสือเล็ก ๆ ร่วมกัน ผู้คนที่พบเจอเรียกเขาว่าคริสโตเฟอร์เฉย ๆ ไม่มีคำว่าโรบินต่อท้าย สงสัยจังว่าร้านหนังสือของพวกเขาจะมีหนังสือเรื่องวินนีเดอะพูห์ขายอยู่หรือเปล่านะ?
