The Handmaid’s Tale เรื่องเล่าของสาวรับใช้ ผลงานเขียนของ Margaret Atwood นักเขียนชาวแคนาดา ที่เขียนเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่ปี 1984 เล่าเรื่องราวในยุคดิสโทเปียที่ประชาชนถูกปกครองโดยรัฐบาลเผด็จการ ผู้หญิงสามัญชนถูกยัดเยียดให้เป็นสาวรับใช้ แล้วถูกส่งตัวไปทำงานในบ้านของผู้บัญชาการที่เป็นผู้ชาย
ทั้งทีที่อำนาจประชาชนถูกยึด เงินในบัญชีธนาคารของผู้หญิงทุกคนถูกอายัติทันที พวกเธอถูกห้ามถือครองทรัพย์สินใด เพราะรัฐบาลมีความคิดว่าหากผู้หญิงมีเงินทอง พวกเธอจะมีอำนาจและเหิมเกริมต่อต่านรัฐ
จากนั้นผู้หญิงจะถูกส่งตัวไปยังศูนย์แดงเพื่อฝึกการเป็นสาวรับใช้ พวกเธอมีชุดให้แต่งกายเพียงชุดเดียวคือชุดคลุมยาวสีแดงปกปิดจรดปลายเท้า และสวมหมวกบอนเน็ตสีขาวเพื่อปิดบังใบหน้า และพวกเธอไม่ได้รับอนุญาตให้แต่งหน้า หรือใช้เครื่องประทินผิวใด ๆ โดยรัฐบาลอ้างว่าการทำเช่นนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอาชญากรรมทางเพศ
ในยุคสมัยนี้ผู้หญิงถูกห้ามไม่ให้อ่านหรือเขียนหนังสือ ห้ามสื่อสารกันด้วยตัวหนังสือ เพราะรัฐบาลกลัวว่าสื่ออย่างหนังสือจะปลุกปั่นให้พวกเธอลุกขึ้นมาต่อต้านรัฐ
หน้าที่ของสาวรับใช้มีเพียงทำงานบ้านและออกไปจ่ายตลาด นอกเหนือจากนี้ยังถูกวางบทบาทให้ทำหน้าที่สืบเผ่าพันธุ์มนุษย์อีกด้วย โดยเหล่าสาวรับใช้จะถูกผู้บัญชาการของตัวเองมีเพศสัมพันธ์ด้วย รัฐบาลไม่เรียกการกระทำนี้ว่า ข่มขืน แต่เรียกว่าพิธีกรรม สร้างความชอบธรรมให้การกระทำเช่นนี้ดูศักดิ์สิทธิ์
แต่สาวใช้แทบทุกคนก็อยากเข้าพิธีกรรมนี้เพื่อให้ตัวเองได้ตั้งครรภ์ ไม่ใช่เพราะอยากเสร็จสมอารมณ์หมาย เพราะผู้บัญชาการก็แก่ ๆ กันแล้วทั้งนั้น แต่เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองไว้ เพราะหากสาวใช้คนใดตั้งครรภ์ไม่ได้ ก็จะถูกส่งตัวไปใช้แรงงานหนัก เมื่อแก่ขึ้นหน่อยก็จะถูกกำจัดเพื่อไม่ให้เปลืองทรัพยากร
ผู้หญิงในหนังสือเล่มนี้เรียกว่าถูกยึดความเป็นมนุษย์ไปทั้งหมดเลยก็ว่าได้ แต่พวกเธอก็ต้องจำยอม เพราะหมดอำนาจในสังคมแล้ว สรุปว่าผู้ชายนั้นกลัวอำนาจใดของผู้หญิงกันแน่ถึงได้ยึดมันไปทั้งหมด กลัวอำนาจเงินทองของ กลัวความเฉลียวฉลาด กลัวความกล้าหาญ หรือกลัวเสน่ห์ยั่วยวนอันน่าหลงไหลในเรือนร่างของพวกเธอ
👩👩👩👩👩
