เด็กกำพร้าตระกูลโบดแลร์ทั้ง 3 คนได้ผู้ดูแลใหม่คือ "ท่าน" ผู้ซึ่งมีชื่อจริงแสนเรียกยาก ทุกคนจึงเรียกเขาว่าท่านแทน เขาเป็นเจ้าของโรงงานเลื่อยไม้กลิ่นอายแห่งความโชคดี ถึงจะได้ผู้ดูแลใหม่แต่เด็ก ๆ กลับถูกใช้แรงงานในโรงงาน ไม่ได้ถูกปฎิบัติดีสมกับเป็นเด็กในความปกครองเลย และแน่นอนว่าเคาท์โอลาฟตามมากำจัดเด็ก ๆ เพื่อหวังสมบัติอีกเช่นเคย
เล่มนี้คือเล่มที่ห่วยที่สุดเท่าที่อ่านมาในซีรีส์อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย หลายความเห็นใน goodreads ก็ด่าทอถึงความง่าว โง่เขลาเบาปัญญาของตอนนี้ พวกผู้ใหญ่ในเรื่องง่าวเป็นค่ามาตรฐานเหมือนอย่างทุกเล่ม เคาท์โอลาฟมาในมุกตื้น ๆ ก็ดูไม่ออก หลายสิ่งในเรื่องก็ดูไม่สมเหตุสมผล แม้จะเป็นวรรณกรรมเยาวชนก็ตาม มันง่าวเกินไป เช่น
ในตอนสุดท้าย ซันนี่ ซึ่งเป็นเด็กทารก ไปไหนมาไหนด้วยการคลาน เอาฟันหน้าสี่ซี่ต่อสู้กับผู้ใหญ่ตัวร้ายอีกคนในเรื่องที่ใช้ดาบ ต่อสู้กันแบบสูสีด้วยนะ ซันนี่เก่งเกินไปแล้ว มันไม่สมเหตุสมผลเกิน
แผนการของฆาตกรรมของเคาท์โอลาฟที่ดูยังไงก็ไม่มีทางกลบเกลื่อนเป็นอุบัติเหตุไปได้ คือการมัดคน ๆ หนึ่งกับท่อนไม้แล้วเอาขึ้นไปเลื่อย ถ้าทำสำเร็จมันจะหลอกตำรวจว่าเป็นอุบัติเหตุยังไงเหรอ ศพถูกเลื่อยตรงแด่ว แถมโดนมันมือมัดเท้าอย่างนั้น (แต่ตำรวจอาจจะเชื่อเพราะผู้ใหญ่ทุกคนในเรื่องง่าว)
มีอีกหลายประเด็นที่อ่านยังไงก็คือ plot hole ชัด ๆ แต่มีคนบอกว่าเวอร์ชั่นที่ netflix นำไปดัดแปลง อุดช่องโหว่เหล่านี้ได้ เราก็ยังไม่เคยดูฉบับคนแสดงเรื่องนี้เหมือนกัน
หลายคนบอกว่าหนังสือชุดอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายคือวรรณกรรมเยาวชนที่ดีชุดหนึ่ง ควรค่าแก่การอ่านสักครั้งในชีวิต แต่หลายคนก็ล้มเลิกไปเมื่ออ่านเล่มนี้จบ มีคอมเมนท์ใน goodreads บอกว่าเล่ม 5-10 คือดีมาก (ชุดนี้มี 13 เล่ม 3 เล่มสุดท้ายไม่สนุกเหรอ?) เราเกือบจะล้มเลิกการอ่านหนังสือชุดนี้แล้ว แต่เปลี่ยนใจให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง
🌲 ถ้าเล่มหน้าง่าวแบบนี้อีก คงได้เลิกอ่านแล้วจริง ๆ
เชิงอรรถ
ผู้เขียน - เลโมนี สนิกเก็ต
ผู้แปล - อาริตา พงศ์ธรานนท์
สำนักพิมพ์ - นานมีบุ๊คส์
พิมพ์ครั้งแรก - เมษายน 2543
ความยาว - ปกอ่อน 136 หน้า
คะแนน Goodreads - 3.86
