ซูไห่ชิง ไปว่ายน้ำที่สระและเจอหนุ่มคนหนึ่งมารู้ชื่อทีหลังว่าชื่อ เหยียนเฟย ไห่ชิงชอบเหยียนเฟยมากจนแอบเอามือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาไว้ แล้วเหยียนเฟยก็จมน้ำ ไห่ชิงเป็นคนไปช่วยชีวิต เหมือนเหยียนเฟยจะรู้ว่าไห่ชิงชอบเขา เมื่อทั้งคู่กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน้ำ เหยียนเฟยก็จับไห่ชิงมาจูบอย่างเร้าร้อน ทั้งสองต่างตกหลุมรักกัน แต่มีเหตุให้ต้องคลาดกัน
ไห่ชิงกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย คณะเกี่ยวกับศิลปะ เขาจึงไปเรียนวาดภาพแล้วได้เจอกับนายแบบที่มาเป็นแบบวาดชื่อ ผิ่นจวิน ผิ่นจวินสนใจไห่ชิงจนเลียบ ๆ เคียง ๆ ตีสนิท ทั้งสองค่อย ๆ สานสัมพันธ์กันจนได้เป็นแฟนกันในที่สุด
ไห่ชิงลืมเหยียนเฟยไปแล้ว และความรักระหว่างเขากับผิ่นจวินก็ไปได้ด้วยดี แล้วบังเอิญไห่ชิงก็พบเหยียนเฟยอีกครั้ง หัวใจของเขาหวั่นไหว เขาต้องตัดสินใจเลือกสักคน ซึ่งต้องมีใครคนหนึ่งเจ็บจากการตัดสินใจนี้
ตัดสินใจซื้อหนังสือเล่มนี้เพราะปกสวย สีฟ้ากับสีโอลด์โรสเป็นคู่สีที่เข้ากันมาก และเพิ่งหานิยายวายมาอ่านเล่มแรก ไม่รู้จะเริ่มที่เล่มไหนดีเลยตัดสินใจเลือกหนังสือจากปก ก็ตามที่คนว่า อย่าตัดสินหนังสือจากหน้าปก เพราะนิยายเล่มนี้โป๊ะมาก!
เล่มนี้คือไม่มีองค์ประกอบของการเป็นนิยายที่ดีได้เลย จุดอ่อนเยอะแยะไปหมด ที่เห็นชัด ๆ คือเรื่องการออกแบบตัวละครที่ไร้มิติมาก ไห่ชิงคือเดาไม่ถูกว่าเป็นคนแบบไหน ผีเข้าผีออก ไม่รู้จะเทียบกับใครดีเพราะไม่มีคนแบบนี้อยู่บนโลกแน่ ๆ เดี๋ยวเย็นชา เดี๋ยวสำออย เดี๋ยวอ้อนแฟน เดี๋ยวโมโหร้าย มันคืออาการของคนเป็นไบโพล่าร์เหรอ?
เส้นเรื่องคือมีหรือเปล่าก็ไม่ทราบ ด้นมันไปเรื่อย ๆ เหรอ หรือเป็นแนวญี่ปุ่นที่เรียกกันว่า slice of life ...คงไม่น่าใช่มั้ง แรงจูงใจของตัวละครในการตัดสินใจทำอะไรสักอย่างคือ... ว๊อท! คิดไรอยู่วะ มันไม่สมเหตุสมผลเด้อ ดราม่าคือไม่สุด ธรรมดา! ภาษาก็ไม่สวย มันไม่สวยมาตั้งแต่ต้นฉบับหรือไม่สวยเพราะคนแปลวะ?
แล้วเรื่องนี้เคยทำเป็นมินิซีรีส์มากก่อนเป็นหนังสือ ก็ไม่รู้จะโทษคนเขียนบทหรือคนเขียนนิยายดี ที่หนังสือเล่มนี้ออกมาเหมือนนิยายฝีมือเด็กมอต้นที่เพิ่งหัดเขียนนิยายมโนเพื่อนในห้อง
🏊 ไม่น่าประทับใจกับนิยายวายเล่มแรกที่เริ่มอ่าน
เชิงอรรถ
ผู้เขียน - Toumi
ผู้แปล - เมิ่งเหวิน
สำนักพิมพ์ - Maxx Publishing
พิมพ์ครั้งแรก - มีนาคม 2562
ความยาว - ปกอ่อน 280 หน้า
คะแนน Goodreads - 2.67
